Kwalificeren-Dimensioneren: een kadee die opnieuw schwung brengt in bosbeheer

Bosbouw is de afgelopen decennia geëvolueerd van vrij
strakke beheersystemen naar een beheer in vrije stijl. In
de bosbehandeling vertaalt dit zich doorgaans naar het
toepassen van een variabele selectieve hoogdunning. In
praktijk wordt dit meestal iets vereenvoudigd toegepast
door het aanduiden van toekomstbomen (Reininger, 1976,
1988). Het variabel werken in ruimte en tijd heeft heel wat
voordelen. Op het moment dat je in een bos pleksgewijs
nadenkt en beslissingen neemt over ingrepen kan je zowel
een boom met perfecte stam als een dode boom selecteren. Je kan beslissen nu te kappen, nog een paar jaar of
zelfs heel lang te wachten. Je kan beslissen helemaal niks
te doen of een stuk open te houden. Je kan doelstellingen over houtproductie dus gemakkelijk integreren met
natuurdoelstellingen. Vandaar dat in de beheervisie voor
openbare bossen veel aandacht werd besteed aan variabele
selectieve hoogdunning (Buysse et al., 2001).

Gelieve als volgt te citeren:

Wim Buysse (2012). Kwalificeren-Dimensioneren: een kadee die opnieuw schwung brengt in bosbeheer. Bosrevue 41a, p1-5.

ISSN 2565-6953 – Bosrevue 41a